قاضی نورالدین اصفهانی، از دانشمندان و ادبا و شعرای عصر شاه اسماعیل ثانی صفوی بوده، و در سال 1000 وفات یافته است. [1]

آذر درباره او گوید: شاعری نادره گوی، و مردی خوش خوی بوده؛ از اشعار اوست:

جای ترحّم است به من کز جنون عشق *** می خواهم از تو آنچه در آب و گل تو نیست

مردی صداقت کیش، و عاشق درویش بوده، اصلاً نیشابوری است. در مراجعت از سفر هند، در قمیشه وفات یافته است. [2]

از اشعار اوست:

بی خدمت ابدال کس ابدال نشد *** واثق نشد آن که اهل این حال نشد

در ضمن کلاه نمد است این معنی *** بر سر نرسید هر که پامال نشد

امام قلی بیک چگنی، معروف به ملاّ وارسته، [3] ادیب فاضل شاعر، از معاصرین نصرآبادی است، و با ملاّ مظفّر ترکه مناظرات و منازعاتی