نام کتاب : دانشمندان و بزرگان اصفهان نویسنده : مصلح الدین مهدوی جلد : 2 صفحه : 951
میرزا معزّ الدین تبریزی اصفهانی
فرزند میرزا حسن بن محمّد صادق خان.
متوفی در 5 شنبه 7 شعبان سال 1183 در اورنگ آباد هند. [1]
در اصفهان متولد شده، و در خدمت آخوند شفیعا ابرو و میرزا ابوسعید مشکی تحصیل نموده، و سپس عزم مسافرت هند کرده، پس از تحمّل رنج ها و مشقّات، سرانجام در اورنگ آباد متوطّن گردید.
این شعر از اوست:
چشم از نسیم دارم شاید به روزگاری *** آرد به دیده من از کوی او غباری
پدرش: میرزا حسن [تبریزی] فاضل و ادیب بوده، و شرحی بر ابیات مشکله مثنوی نوشته است، و در اوایل قرن دوازدهم در اصفهان وفات یافته. [2]
سید محمّد معصوم عاملیاشاره
فرزند محمّد مهدی اعتماد الدوله بن حبیب الله صدر عاملی موسوی. عالم فاضل [حکیم] محقّق جلیل القدر، [3] شیخ الاسلام بوده، و در سال 1095 در اصفهان وفات یافته است، و نصر آبادی وفاتش را در 1081 می نویسد. [وی به مصطفی الحکماء معروف بوده].
[1] خزانه عامره: 429.
[2] نام او قبلاً در عنوانی مستقل ذکر شد.
[3] روضات الجنّات: 185 و فوائد الرضویّه 644:2.
نام کتاب : دانشمندان و بزرگان اصفهان نویسنده : مصلح الدین مهدوی جلد : 2 صفحه : 951