فرزند میرزا موسی خان، معروف به مصباح الاطّباء، طبیب حاذق، و ادیب ماهر، در سال 1324 وفات یافته، در تخت فولاد مدفون گردید.

فرزند میرزا مسیح خان. فاضل ادیب شاعر عارف کامل، از فقرای سلسله خاکساریّه، مردی خلیق و مهربان و با جود و سخا بود، در اشعار «نوح» تخلّص می نمود. [1]

نسخه ای از دیوان خطّی او نزد نگارنده موجود است.

در 1367 در طهران وفات یافته، در صحن امام زاده قاسم مدفون شد.

این خاندان از سیصد سال قبل تاکنون به علم و فضل و طب شهرت دارند، و از اعقاب میر سیّد محمّد حسین بن هادی بن محمّد عقیلی علوی خراسانی شیرازی اصفهانی، وزیر آستانه رضویّه می باشند که مردی عالم فاضل، و طبیب ماهر، و مؤلف: 1- ذخائر الترکیب 2- قرابادین (در 1185 تألیف شده) 3- مخزن الادویه و غیره می باشد.

دایی مادرش: حکیم سیّد محمّد هاشم معروف به سید علوی خان، مخاطب به حکیم معتمد الملوک، فرزند حکیم محمّد هادی علوی، مؤلف 1- جامع الجوامع، در طب 2- قرابادین؛ و غیره. ساکن هندوستان بوده، [2] همچنان که سید محمّد حسین خان نیز سال ها در سند سکونت داشته است.