روایت احادیث می نموده، و بر الفیّه شهید شرحی نگاشته است.

عالم فاضل محقّق، از مشایخ اجازه، و از اساتید ملاّ خلیل قزوینی و خلیفه سلطان [1] و جمعی دیگر از فحول علما.

نجم الدین محمود بن جریر ضبی اصفهانی، ادیب نحوی معتزلی لغوی معروف به «فرید العصر»، در نحو و لغت و طب، بلکه در جمیع علوم و فنون سر آمد اهل زمان بوده و بدو مثال می زدند. [2] در خوارزم سکونت داشته و مذهب معتزله را ترویج می کرده و جمعی کثیر از علما که از آن جمله است زمخشری از محضر او مستفیذ شده اند. در سال 507 در مرو وفات یافته کتاب: 1- زاد الراکب، در متفرقات ادب و اشعار و حکایات 2- مسالک العباد، در تصوّف به فارسی 3- مناهج الطالبین از اوست.

فرزند سید حسن حسینی اصفهانی. عالم فاضل ادیب، از شاگردان و مخصوصین حاج شیخ محمّد باقر نجفی بوده، و در اوایل قرن 14 وفات یافته.