تاریخ اتمام برخی از مجلّدات رجال نامبرده (1265) مسلم می شود که آنها دو نفرند. [1]

رئیس سابق و استاد دانشکده پزشکی، در طبّ و جراحی استاد، و به حذاقت معروف بود. در حسن معاشرت و اخلاق بی نظیر، و در دیانت و تقوی کم نظیر بود. در بین تمام طبقات مردم محبوب القلوب و مورد ستایش بود. بیماران و مستمندان را با کمال جوانمردی معالجت نموده و از آنان تفقّد و دلجویی می نمود.

در شب شنبه 18 سال 1389 وفات یافته، در تخت فولاد مدفون گردید.

از اجلاّی شاگردان محقق ثانی، و از مشایخ اجازه است. [2] وی را شرحی است بر کتاب مختصر النافع.

فرزندش: شیخ عبد علی نیز عالم و فاضل و فقیه بوده، و از میر داماد