پس از وفات در حدود سال 1250، در قبرستان قبله دعا مدفون شده، قبرش الی الآن معلوم و معروف است، و مردم به زیارت او می روند، و به او اعتقاد دارند.

پدرش: مرحوم آقا سید عبدالحسین، عالم زاهد معمّر، از ائمّه جماعت محلّه بید آباد در حدود سال 1350 وفات یافته، در مقبره سر قبر آقا مدفون، و سپس به اعتاب مقدسه نقل شد.

صاحب عنوان در حدود سال 1304 در اصفهان از دختر آقا سید علی بن حاج سید ابراهیم متولد شده (و زوجه آقا سید علی، دختر ملاّ صالح جویباره ای بوده است) و نزد جمعی کثیر که از آن جمله است: میرزا محمّد حسن مجتهد نطنزی، و حاج آقا هرندی، و جهانگیر خان قشقائی، و آخوند گزی، و آخوند کاشی تحصیل نموده، و سپس به نجف اشرف جهت تکمیل تحصیلات مهاجرت نموده، و آنجا نزد جمعی از فحول مجتهدین همچون: آقا ضیاء الدین عراقی و آقا شیخ محمّد حسین کمپانی اصفهانی و آقا سید ابوالحسن اصفهانی تحصیل نموده، و پس از وصول به مقامات عالیه علم و اجتهاد با کسب اجازات به اصفهان مراجعت نموده، و مورد نظر و وثوق عموم طبقات قرار گرفته، و به درس و مباحثه و ارشاد و هدایت و اقامه جماعت در مسجد پدر پرداخته، و پس از وفات مرحوم حاج فاضل به جای ایشان در مدرسه میرزا مهدی امامت می فرمود، و به سعی و همّت ایشان تعکیرات لازمه در مدرسه مرقوم انجام گردید.

در اواخر به مناسبت برخی از پیش آمدها در اصفهان، و جهت حفظ دین و وارد نشدن در دسته بندی ها، بر حسب دعوت مرحوم آیه الله