فرزند علاّمه حاج محمّد ابراهیم کلباسی.

عالم فاضل زاهد محقق جامع، امام مسجد حکیم، و مدرس در آنجا. [1] عمر عزیز خود را به تألیف کتب و رسائل، و درس و بحث، و اقامه جماعت، و رفع خصومات و مرافعات می گذرانیده، و مواظب آداب شرعیه بوده، به طوری که کمتر مستحبّی از او فوت می شده.

در خدمت پدر بزرگوار و جمعی دیگر تلمّذ نموده، و از پدر و حاج سید محمّد باقر [شفتی] و شیخ حسن نجفی [صاحب جواهر] اجازه داشته.

کتب زیر از تألیفات اوست:

1- انوار النزول 2- رساله در آداب نفس 3- رساله در میراث 4- رساله در صوم 5- رساله در جنایز 6- رسائلی در رجال 7- شرح تهذیب علاّمه 8- شرح خلاصه الحساب 9- شرح «نتایج» سید ابراهیم قزوینی 10- کتابی در حدود و دیات 11- کتابی در طهارت و صلات، با استدلال 12- منبع الحیات، در اصول، که به فرموده حاجی، جمع عبارت علمای اصول نموده، از متقدمین و متأخرین، در 15 مجلد 13- نور حدقه الناظرین، در آداب و اخلاق و ادعیه و مواعظ 14- هدیّه الشیعه، که رساله عملّیه ایشان است؛ و غیره.

در روز جمعه 22 ربیع الاول سال 1292 وفات یافته، داخل بقعه پدر مدفون گردید.

فرزندش: حاج میرزا محمّد حسن کلباسی، عالم فاضل محقق، امام