آخرین روزهای حیات آن را انتشار داده، و به مناسبت نام روزنامه، نام فامیلی خود را نیز عرفان گذارده، و بدین نام شهرت یافت.

مرحوم عرفان علاوه بر روزنامه نگاری سال ها در دبیرستان های اصفهان ادبیات فارسی تدریس می نمود، و از دبیران دانشمند فرهنگ اصفهان به شمار می رفت.

سرانجام در شب 5 شنبه 22 ماه صفر 1371 به عارضه سکته وفات یافته، در تکیه جهانگیر خان مدفون گردید.

مرحوم آقا سیّد علی بدیع زاده هور در تاریخ وفاتش گوید:

هزار رحمت حق بر روان احمد عرفان *** ز ما درود و تحی_ به جان احمد عرفان

نوشت خامه هور از برای سال وفاتش *** به سوی قریب کند رو روان احمد عرفان

علاء الدین محمّد بن ابوتراب بن ابوالمعالی.

فقیه حکیم فیلسوف زاهد عابد ادیب فاضل، از حکمای معروف، و فضلای مشهور عهد صفوی است. [1] تمام عمر شریف خود را به افاده و استفاده گذرانیده، دارای اخلاق فاضله و ملکات کامله بوده، دو مرتبه منصب صدارت بدو پیشنهاد شد و قبولش نیامد.