نام کتاب : دانشمندان و بزرگان اصفهان نویسنده : مصلح الدین مهدوی جلد : 2 صفحه : 797
شیخ عبدالله گیلانی
فاضل نحریر، به غایت ستوده خصال بود. [1] در اواخر عهد صفویّه در اصفهان وفات یافته است. [2]
^ شیخ عبدالله اصفهانی
عالم فاضل، از شاگردان حاج میرزا حبیب الله رشتی، و مقرّر درس او بوده، [3] و در نجف سکونت داشته، و هم در آن زمین مقدّس مدفون گردید. [4]
ملاّ عبدالله قمیشه ای
از علمای اخیار، متوفی به سال 1261 قبرش در صحن تکیه آقا حسین خوانساری. [5]
^ ملاّ عبدالله
از علمای کاملین، متوفی به سال 1265، قبرش نزدیک مقبره خواجوئی [6] در تخت فولاد. [7]
[1] تاریخ حزین: 237.
[2] وی در سال 1150 ق وفات یافته و حزین در رثای او قصیده ای گفته که در دیوان حزین ثبت است.
[3] الذریعه 130:15.
[4] عالم نام برده شیخ عبدالله کفرانی رویدشتی است که مجدداً عنوان می شود.
[5] رجال اصفهان: 219.
[6] رجال اصفهان: 219.
[7] وی ملاّ عبدالله اژه ای ابن ملاّ علی اکبر است که بعداً عنوان می شود.
نام کتاب : دانشمندان و بزرگان اصفهان نویسنده : مصلح الدین مهدوی جلد : 2 صفحه : 797