میرزا محمّد جعفر بن میرزا محمّد حسین. در اصفهان متولد شده، و به وسیله معتمد الدوله نشاط به خدمت فتحعلی شاه رسید، مورد نظر واقع شده، و در خدمت ملا علی عقدایی، و [ملا اسماعیل واحد العین، شاگرد:] ملاّ علی نوری، و ملاّ ولی الله مازندرانی در منطق و کلام و حکمت و صرف و نحو تحصیل نموده، عروض و قوافی را نزد آقا محمّد کاظم واله فرا گرفته، به ترکی و عربی و فارسی شعر گفته، دیوانش «به خزینه طرب» معروف است. کتابی نیز به سبک تاریخ وصّاف نوشته. [1]

از اشعار اوست:

زیَد چون زنده شمع دل؟ که خوبان *** عنانش را به دست باد دادند

میرزا ابوالقاسم محمّد نصیر، فرزند رضا قلی خان هما. شاعر ادیب خطّاط، در 1276 متولد، و در ظهر 2 شنبه 12 ربیع الثانی 1330 وفات یافته، در صحن امام زاده احمد، پای ستون شمالی مدفون گردید.

شرح حال مفصّل او و دیوانش به همّت فرزند دانشمندش جناب استاد جلال الدین همائی استاد دانشگاه طهران به طبع رسیده است. که حاوی قریب 2 هزار بیت از انواع و اقسام شعر، از غزل و قصیده و رباعی و مصائب است.