عالم و فاضل بوده، و سال ها در اصفهان تحصیل نموده، به فکر کیمیا افتاده، سرمایه مادّی و معنوی خود را در این راه خرج کرده، در اواخر عمر در قریه درّ ساکن، و همانجا وفات یافت.

فرزند شیخ عباس (عالم و فاضل و مجتهد بوده، و انواع خطوط را نیکو می نوشته) فرزند آقا صبور (شاعر و ادیب بوده، دیوان اشعاری دارد) فرزند محمّد سعید بن محمّد زکی.

عالم فاضل محقق زاهد، از شاگردان آقا سید محمّد باقر درچه ای و آخوند کاشی، و ازمخصوصین و اصحاب سرّ ایشان بوده، ضمناً خدمت جهانگیر خان قشقائی و جمعی دیگر از علمای اصفهان تحصیل نموده، سال ها در مدرسه عربها ساکن، و جمعی کثیر از طلاب در خدمت او مستفیذ می شدند.

سرانجام در 29 ربیع الاول سال 1382 به سن قریب نود سال وفات یافته، در تکیه حاج آقا باقر قزوینی که به تکیه خلیلیان معروف است مدفون گردید.

استاد جلال الدین همایی در تاریخ وفات او قطعه ای سروده، از آن جمله است:

واحسرتا که کوکب درّی افول کرد *** در حالتی که نادره بی مثال بود