رجال و تاریخ نوشته که از آن جمله است: 1- رجال 2- شاهد صادق، فارسی کبیر، در انواع علوم 3- الشمس البازغه، در حکمت، ردّ بر میرداماد در مبحث حدوث دهری 4- صبح صادق، در رجال، فارسی و بزرگ، در چندین مجلّد 5- القلائد؛ و غیره.

نصرآبادی گوید که جدّ او بوده، و محمّد صالح در هند در 1037 وفات یافته، و محمّد صادق شاعر و ادیب و متخلص به «مینا» بوده، و در 1061 در هند از دنیا رفته است.

صاحب عنوان در رجال خود، خویشتن را بدین گونه معرفی می کند:

کوچه گرد دیار نادانی *** صادق صالح سپاهانی

در منتظم ناصری در وقایع سال 88 گوید: وفات صدرالدین محمّد طبیب زبیری اصفهانی که نسب آقا محمّد صادق مؤلف کتاب «شاهد صادق» به او می رسد.

در مقدّمه تذکره نصرآبادی وی را صدرالدین علی می نویسد. در هر حال، از صاحب عنوان قبلاً مختصراً نام برده شده است.

ابن میر عبدالباقی بن میر محمّد رضا حسینی.

عالم و زاهد و فاضل بوده، در محلّه لنبان مرجع امور دینی بوده، و در مسجد لنبان امامت می نموده.

در سلخ ربیع الثانی سال 1308 وفات یافته، در قسمت شمالی مسجد مصلی در تخت فولاد مدفون شده.