نسبت به اولی اختصاص کلی یافته، و در تألیف کتاب «کفایه» یار و معین استاد بوده، و برخی از مطّلعین، بعضی از تحقیقات کتاب مزبور را از ایشان می دانند.

پس از مراجعت به اصفهان مرجعیت کلی در تدریس و فتوا یافته، جمعی کثیر از فضلای این شهر از شاگردان ایشان محسوب می شوند.

سرانجام در شب جمعه 7 جمادی الاولی سال 1348 وفات یافته، در بقعه تکیه سید العراقین مدفون گردید.

جزواتی در فقه و اصول نوشته، و تقریرات فقهی و اصولی اساتید خود را به رشته تحریر در آورده، لکن متأسّفانه به طبع نرسیده است.

برادر ایشان: مرحوم حاج میرزا ابوالفضل خاتون آبادی، عالم زاهد مقدس، و فقیه جامع، مدرّس مدرسه ملاّ عبدالله، و امام جماعت در آن مدرسه و مسجد ساروتقی در بازار، و مورد وثوق و اعتماد قاطبه اهالی اصفهان بود، و در شب دوشنبه 11 رمضان المبارک 1388 در طهران وفات یافته، جنازه با احترامات لازمه به قم منتقل شده، در آن ارض اقدس مدفون گردید.

ابن محمّد صالح اصفهانی در اواسط عهد صفویّه به هندوستان [1] مهاجرت نموده، فاضل و ادیب و نویسنده و شاعر بوده، کتب چندی در