نام کتاب : دانشمندان و بزرگان اصفهان نویسنده : مصلح الدین مهدوی جلد : 2 صفحه : 647
میرزا محمّد شمس الادباء
فرزندش: میرزا محمد شمس الادباء. [1] فضایل وی چون شمایل صورت و مخایل سیرتش مطبوع، در 10 ربیع الثانی 1253 در اصفهان متولد، و تا سنّ 14 سالگی در این شهر ساکن بوده، سپس به اتفاق پدر به طهران رفته، در آنجا در علوم ادب و حکمت تحصیل نموده، به عربی و فارسی شعر می گفته، و در شعر پارسی اغراق زیاد را معتقد نبوده، و به اسلوب متقدّمین شعر می سروده، و در 5 شنبه غرّه شعبان 1303 وفات یافته است.
آقا رضی اصفهانی
استاد فن، و نقّاد سخن بوده، [2] سیر هندوستان نموده و برگشته، در 1204 وفات یافته، و جمله (آه از رضی) مادّه تاریخ وفات اوست.
شاعر و ادیب و سخن دان بوده است.
^ محمد رضی اصفهانی عالم فاضل فقیه مجتهد و عادل، از دانشمندان گم نامی است که در اصفهان در قرن سیزدهم می زیسته، و مانند هزاران عالم دیگر بدون اسم و رسم زندگی نموده و بدرود حیات گفته است. از آثارش اجازه اجتهادی است که به نام آقا سیّد محمّد حسن مجتهد موسوی بعد از سال 1244 نوشته است. [3]
[1] مجمع الفصحاء: 462:4.
[2] مآثر الکرام: 31.
[3] مؤلف محترم در بیان المفاخر (300:1) در بیان اساتید سیّد محمّد حسن مجتهد می نویسد: آقا محمد رضی به ظنّ نویسنده آقا سید رضی لاریجانی مازندرانی از معروفترین شاگردان حاج ملا علی نوری متوفی به سال 1270. در این صورت، توضیحات متن و توصیف صاحب عنوان به فقیه و مجتهد و گمنام نادرست است، ولی صدور اجازه اجتهاد از حکیم و عارفی چون سید رضی لاریجانی که در وادی فقاهت و اجتهاد نبوده بسیار بعید است. سید محمّد حسن مجتهد از آقا سید رضا بحر العلوم از علمای نجف نیز اجازه روایی دریافت کرده و ممکن است آقا رضی نیز یکی از علمای نجف باشد.
نام کتاب : دانشمندان و بزرگان اصفهان نویسنده : مصلح الدین مهدوی جلد : 2 صفحه : 647