از اشعار اوست:

چنان مکن که ز خاکم غبار بر خیزد *** مباد پرده ام از روی کار برخیزد

عارف حکیم، و ادیب شاعر. معاصر شاه عباس ثانی، و مورد احترام کلیّه طبقات بوده، و در محلّه شمس آباد ساکن بوده، و بزرگان و امرا به زیارت او می رفته اند، و در مدرسه شیخ لطف الله تدریس می نمودته است و کتب و رسائلی تألیف کرده. [1]

در شعر «واحد» تخلّص می نماید. در سال 1080 وفات یافته است. نصر آبادی در تاریخ وفاتش گوید:

شهر تقوی و علم و دانش را ^^^ کرد ملا رجب علی خالی [2]

کتب زیر از اوست:

1- اصول الآصفیّه، در مسایل حکمت 2- رساله فارسی در اشتراک وجود لفظاً، که آن را آقا جمال خوانساری رد نموده 3- رساله در تطبیق آنچه در شرع درباره معغاد گفته شده با صفات نفس 4- دیوان اشعار 5- رساله در اثبات واجب، فارسی؛ و غیره.