آه از شب هجران تو و روز قیامت *** کان را شبی از پی نه و آن را سحری نیست

در شعر «خموش» تخلّص داشته، [1] و در فنّ شکسته نویسی به حدّی ترقّی کرد که رونق خطّ شفیعا را شکسته.

حاجب شیرازی درباره او گوید:

ای گشته مثل ز خوشنویسی ز نخست *** مفتاح خزاین هنر خامه توست

تا کرده خدا لوح و قلم را ایجاد *** ننوشت کسی شکسته را چون تو درشت

آذر مؤلّف «تذکره الشعراء» در ماده تاریخ وفات او گوید: [2]

«شده ایوان جنان منزل درویش مجید» (1085)

دیوان اشعار او در کتابخانه مرکزی دانشگاه طهران موجود است.

از شاگردان مبرّز میر عماد خطّاط [3] است که سال ها در خدمت استاد به تعلیم خطّ نستعلیق اشتغال داشته، و پس از کسب اشتهار، به لباس فقر و سلوک به سیاحت پرداخته، در سال 1057 در اسلامبول وفات یافته است.