نام کتاب : دانشمندان و بزرگان اصفهان نویسنده : مصلح الدین مهدوی جلد : 2 صفحه : 1018
عذرخواهی می کند، و مخالفین امام جمعه پی به عظمت روحی و قدرت و نفوذ کلام او می برند [!] و وی را برای این عملش ستایش می نمایند.
ضمناً باید دانست که اختلاف سلیقه و دو دستگی مابین آقایان مسجد شاه و امام جمعه زیاد بوده، و از همین اختلاف، ظلّ السلطان چندین مرتبه حد اعلای استفاده را برده بود.
حکیم ابوالقاسم هبه الله اصفهانی
حسین بن علی. ادیب ماهر، و حکیم حاذق، و طبیب متبحّر، از محاسن روزگار، و افاضل زمان خود بوده، و در جمیع فضایل [1] بی نظیر می نموده.
در 534 به عارضه سکته وفات یافته، در سرداب منزل خود دفن گردیده، و پس از چند ماه از فوت و دفنش درب سرداب را که باز کردند مرده او را نشسه در پای پله ها یافتند.
فایده: ذیلاً جهت مزید فایده به نام دو نفر طبیب دیگر از متقدمین اشاره می شود:
1- ابو احمد عبدالرحیم بن علی بن مرزبان، طبیب اصفهانی، از دانشمندان عصر دیالمه در اصفهان است که به علوم شریعت نیز آشنا بوده، و منصب قضاوت شوشتر را داشته، و امور بیمارستان بغداد زیر نظر او بوده، و در جمادی الاولی سال 396 در تستر وفات یافته است. [2]
2- ابوالفضل مظفّر بن احمد طبیب معروف به یزدی. در کودکی از