مشارالیه در 1250 متولد، و در شب 4 شنبه 16 رمضان المبارک سال 1321 وفات یافته، در مقبره سر قبر آقا مدفون گردید. قبرش در شاه نشین غربی بقعه قرار دارد.

یک نمونه از نفوذ و قدرت مرحوم حاج میرزا هاشم: در سال 1307 به شرحی که در کتب تاریخ مفصّلاً نگاشته شده است در اصفهان پیش آمدهایی روی داد که منجر به کشته شدن دو نفر از بهائیان گردید. ظّل السلطان به دستور ناصرالدین شاه جهت ارعاب و تهدید علما جلسه ای تشکیل داده، و ضمن بیاناتی، از سیاست خارجی دول و قدرت شاه و خودش و این که چنین و چنان خواهیم کرد صحبت می کند، و نسبت به جمع علما و بالاخص آقا نجفی، که شهرت داشت عمل به دستور ایشان و یا لااقل اطلاع ایشان انجام گردیده توهین نموده، و از کشتن و زندان کردن و تبعید سخن می گوید. با مقدمه چینی که قبلاً نموده بود طوری سخن می گوید که حاضرین عموماً ساکت و مرعوب شده، رنگ ها از صورت می پرد. همگی متحیّر که چه باید گفت، و چه باید کرد؟ در این موقع ناگهان حاج میرزا هاشم در حالت عصبانی از جای بر می خیزد، و رو به ظلّ السلطان که عوام او را زلزله سلطان می گفتند نموده و می گوید: به چه قدرت به خودت حق می دهی به نایب امام زمان (علیه السلام) جسارت کنی؟ و از مجلس خارج می شود. علما نیز به یک مرتبه از جا بر می خیزند. ظلّ السلطان وحشت زده به یک یک علما متوسل می شود که امام را برگردانید و از او عذر خواهی کنید. بالاخره آقا میرزا محمّد هاشم چهار سوقی واسطه شده، امام را بر می گرداند و ظّل السلطان از او و دیگران