نبود جز همیشه دشمن کام ***کان که با مادر و پدر بد کرد

و اما صاحب عنوان: از شعرا و قصیده سرایان معروف قرن هفتم، و از مداحان آل خجند و آل صاعد، و همچنین از مداحان خوارزمشاهیان و اتابکان فارس و سپهبدان طبرستان بوده، و در واقعه خونین قتل عانم مردم اصفهان که به دست مغول روی داد، او نیز مانند بسیاری از بزرگان و دانشمندان متواری گشت، و سرانجام پس از تحمل و فشار و آزار فراوان [1] در سال 635 به دست آنان به قتل رسید.

قبرش در یکی از خانه های محله جویباره معروف است و سال ها است که قرار است مقبره ای برای او ساخته شود، لکن تاکنون به حالت اولیه برقرار می باشد.

چون سخنانش شامل مطالب و معانی دقیقه، و اشارات لطیفه است، وی را خلاق المعانی لقب داده اند.

آثارش: 1- دیوانش قریب پانزده هزار بیت است. 2- سوگند نامه 3- رساله القدسیه. [2]

از اشعار اوست:

نه مردمم اگر از مردمی اثر دیدم ***جهان بگشتم و آفاق سر به سر دیدم

همه گشایش از چشمه جگر دیدم ***در این زمانه که دلبستگی است حاصل آن