رسانیده، و جهت او نوحه سرایی کرده، و جنازه استاد را با کمال احترام دفن نموده است. [1]

او را طبعی روان بوده، و در مرثیه استادش اشعاری سروده که اول آن این است:

شرح این ماتم و این سوگ که را خود یار است ***دهر پر فتنه و پر مشغله و پر غوغاست

صاحب عنوان پس از وفات استاد خود دارالمشق داشته، و شاه عباس گاهی به دارالمشق او می رفته. در سن 83 سالگی در سال 1072 وفات یافته؛ قبرش در جوار مزار خواجه صاین الدین ترکه [2] می باشد.

فرزندش: امیر نظام الدین عبدالحیّ منشی اصفهانی نیز از خطاطین معروف است که نزد پدر تعلیم خط نموده، [3] و پس از وفات، جنب پدر مدفون گردیده است.

فرزند دیگرش، میرزا نور الدین معروف به جواهر نگار بوده، او نیز از خوشنویسان معروف است.

و او غیر از: میرزا نورا فرزند صدر الشریعه اصفهانی خطاط است [4] که از