غیر از کسانی که مذکور شدند عده ای دیگر نیز به «ابن» معروفند که در کتب مبسوطه به نام آنها اشاره شده است.

در الذریعه (302:3) گوید: از مشایخ امامیّه است، همچنان که در ریاض العلماء او را در باب کنیه ها مذکور داشته است.

کتاب تأویل الآیات از تألیفات اوست.

از صلحای دهر، و از مصاحبین مولی محمد باقر مجلسی بوده، و به افاده فقه و حدیث مشغول، و اقوالش در شرعیات معتمد علیه، و روزگاری به آسایش داشته، [1] در سال 1110 وفات یافته است.

پسرش: حاجی ابوطالب نیز از محدثین بوده و پس از پدر، به چند سال فاصله وفات یافته است.

معروف به رئیس الخطاطین، از شاگردان مبرز میر عماد خطاط معروف است.

وی اولین کسی است که پس از کشته شدن استادش خود را بر سر نعش او