پاسدارى و جلوگيرى از انحراف و تبديل احكام مى‌باشد انحرافاتى كه در هر زمان بهبهانه‌هاى مختلف اكثر حملات و تهاجمات عليه دين را بخود اختصاص داده است.

يك مجتهد متعهّدِ جامع الشرايط بخوبى مى‌داند كه بايد براى صدور حكم شرعى تمامى تلاش و سعى خود را بكار گيرد و فقط با استناد به منابع معتبره اقدام به صدور فتوا نمايد، تا در روز قيامت، همان روزى كه- لا ينفع مال و لا بنون- مال و فرزندبراى انسان فايده‌اى ندارد، در پيشگاه خداوند براى هر حكم و فتوايى، دليل و حجت ارائه نمايد.

«با توجه به تعريف ارائه شده، رعايت مقتضيات زمان، رعايت حال حاكمان و زمامداران، رعايت رضايت مردم، هيچكدام نمى‌تواند براى يك مجتهد مبنى براى صدور فتوا و حكم شرعى قرار گيرد».

قطعا مجتهدى كه در مسند فتوا مى‌نشيند و مردم در احكام شرعى خود به فتوا و نظرات او استناد مى‌كنند بايد داراى شرايط مهمى باشد تا وى را از ساير عالمان بى‌عمل كه براى بدست آوردن جاه و مقام و تحريف در دين مدعى اجتهاد هستند متمايزسازد.

" مجتهد با تقوا" كسى است كه در استنباط احكام الهى از هيچ تلاشى دريغ نمى‌كند و بخاطر رضايت زمامداران و خشنودى و رضايت مردم اقدام به صدور حكم و فتوا نمى‌كند و رضايت خداوند را بر هر چيزى ترجيح مى‌دهد. ترس از خداوند اورا از ترس از هر كس و هر چيز مصون مى‌دارد.

يكى از افتخارات مكتب تشيّع، عالمان با عمل و با تقوايى بوده است كه همواره در طول تاريخ با خون خود از بدعت‌ها جلوگيرى كرده و در اين راه چون مرحوم قاضى نور الله شوشترى حتى با قيچى زنده زنده، قطعه قطعه شدند تا اين امانت الهيصحيح و سالم بدست نسل كنونى ما برسد.