كرده باشند. كه در اين صورت به سبب شرط واجب خواهد شد.

(مسأله 1746) زنى كه ناشزه شود، نفقه ندارد، اگرچه همسر دائمى باشد. و ناشزه بودن زن به وسيله يكى از دو كار حاصل مى‌شود:

1) همسرش را از حقوق همسرى محروم كند، يعنى به جز نزديكى از دبر از هرگونه كامجوئى كه شوهر اراده كند، خوددارى نمايد.

(مسأله 1747) شوهر هرگونه زينت و آرايش از همسرش بخواهد بايد خود را با آن آرايش دهد، و هرگونه وسيله تنفّر انگيزى را، زن بايد از ميان بردارد.

2) بيرون رفتن از خانه شوهر، بدون اجازه او.

(مسأله 1748) اگر زن براى يك كار ضرورى مانند مراجعه به دكتر ناگزير شود كه از خانه بيرون برود نفقه‌اش ساقط نمى‌شود.

(مسأله 1749) آنچه در اين زمان متعارف شده كه زن پس از عقد بستن تا هنگام زفاف در خانه پدر و مادر بماند، اين نيز از مواردى است كه رضايت شوهر بر ماندن او بر مبناى نفقه نداشتن مى‌باشد.

(مسأله 1750) زن تا هنگامى كه در عدّه طلاق رجعى است، نفقه‌اش بر عهده شوهرش مى‌باشد.

(مسأله 1751) زنى كه بدون طلاق در حال عدّه باشد، مانند ازدواج موقّت، نفقه ندارد.

(مسأله 1752) از نفقه هاى واجب كه بر عهده شوهر است، عبارت است از: خوردنى، پوشيدنى، نوشيدنى و محلّ سكونت، با فرش متعارف.

(مسأله 1753) هزينه آرايش و نظافت و امثال آن، اگر شوهر آن را مطالبه كند، بر عهده‌اش مى‌باشد، ولى اگر مطالبه نكند، برايش واجب نيست.

دوّم: احكام نفقه خويشاوندان‌

(مسأله 1754) نفقه فرزندان، نوادگان، پدر و مادر، بنابر احتياط واجب‌