خاصى معرفى كند، اگر معلوم شود كه از آن فاميل نيست، زن حق فسخ دارد، چه پيش از مراسم عروسى كشف شود يا بعد از آن.

(مسأله 1680) مرد نيز در هشت مورد اختيار فسخ دارد:

1) زن ديوانه باشد.

2) زن مبتلا به جذام (خوره) باشد.

3) زن مبتلا به برص (پيسى) باشد.

4) زن عيبى داشته باشد كه مانع نزديكى و يا موجب سختى آن باشد، از قبيل پارگى محلّ، بودن گوشت، استخوان يا غدّه در محلّ، حتّى تنگ بودن بيش از حدّ كه عيب شمرده شود.

5) زن مبتلا به افضا باشد، يعنى نشيمنگاه او با مجراى حيض يكى شده باشد و ديواره از ميان رفته باشد.

6) زن نابينا باشد، اگرچه ظاهر چشم‌ها سالم به نظر برسد.

7) زن لنگ باشد.

8) زن مرتكب زنا باشد.

(مسأله 1681) اين موارد هشتگانه منحصرا در جايى موجب خيار فسخ مى‌شوند كه از قبل از عقد موجود باشند، پس اگر بعد از عقد پديد آيند موجب خيار فسخ نمى‌شوند، خواه پيش از عروسى باشد يا بعد از آن.

(مسأله 1682) اگر مرد پس از آگاهى از عيب زن، اقدام به نزديكى كند، اين عمل نشان رضايت است.

(مسأله 1683) اگر زن پس از آگاهى از عيب مرد، از او تمكين كند، آن نيز بنابر احتياط واجب نشان رضايت مى‌باشد.

(مسأله 1684) اگر با دخترى به عنوان باكره ازدواج كند، بعدا معلوم شود كه باكره نبوده، حق فسخ ندارد، بلكه اگر ثابت شود كه ازاله بكارت به وسيله نزديكى‌