مانعى ندارد، ولى نسبت به كسى كه نمى‌داند آيا توبه كرده يا نه، كراهت دارد. براى آگاهى از توبه او همين مقدار كافى است كه او را به گناه دعوت كند و او امتناع نمايد.

(مسأله 1627) اگر كسى با زن شوهردار، و يا زنى كه در عدّه طلاق رجعى است، زنا كند، بنابر احتياط واجب آن زن بر او حرام ابدى مى‌شود، اگرچه از شوهردار بودن، يا در حال عدّه بودن او آگاه نباشد.

(مسأله 1628) در اين مسأله در مورد شوهردار بودن فرق نمى‌كند كه شوهر دائمى داشته باشد يا ازدواج موقّت كرده باشد.

(مسأله 1629) اگر زن شوهردار زنا كند، به همسر خود حرام نمى‌شود.

(مسأله 1630) انسان نمى‌تواند بيش از چهار زن دائمى داشته باشد، ولى در مورد زن موقّت محدوديّتى نيست.

سوّم: شير دادن (رضاعى)

(مسأله 1631) شير دادن با شرايط زير موجب محرميّت و حرمت ازدواج مى‌شود:

1- شير خوردن به وسيله مكيدن از پستان زن باشد، نه به وسيله شيشه و امثال آن.

2- شير خوردن به صورت كامل باشد، يعنى در هر نوبت بچّه سير شود. شير خوردنهاى بريده بريده موجب نشر حرمت نمى‌شود، اگرچه تعداد آنها زياد باشد.

(مسأله 1632) فاصله‌هاى كوتاه مدّت در ميان هر نوبت شيردهى، براى سرگرم شدن بچه يا جابجا شدن او از پستانى به پستان ديگر و يا مانند آنها، مانع از نشر حرمت نمى‌شود.

3- شيردهى به مقدار لازم باشد، و آن عبارت است از:[26]

پانزده بار شيردهى پياپى، بدون فاصله شدن شيرِ زن ديگر.

2) شيردهى به مدّت يك شبانه روز كامل، به طورى كه به مدّت 24 ساعت‌

[26] طباطبايى حكيم، محمد سعيد، منتخب المسائل، 1جلد، مهر ثامن الائمه عليهم السلام - قم - ايران، چاپ: 1، 1389 ه.ش.