(مسأله 1273) درختى چون سدر كه از برگ و ميوه‌اش استفاده مى‌شود، و يا درختى چون بيد كه فقط از چوبش استفاده مى‌شود، و يا هر درخت ديگرى كه از غير ميوه‌اش استفاده مى‌شود، مى‌تواند مورد قرارداد مساقات واقع شود.

احكام مشترك بين مزارعه و مساقات‌

مزارعه و مساقات از عقدهايى هستند كه بر مبناى التزام دو طرف قرارداد منعقد شده‌اند. صاحب زمين و صاحب درخت از طرف مقابل تلاش و كوشش در زراعت و به ثمر رسانيدن مزرعه، جاليز و باغ را مى‌خواهد، او نيز در برابر تلاش خود ازمالك مى‌خواهد كه پيش از شروع به كار تعهد نمايد كه بخشى از غلّه و يا ميوه از آنِ او باشد.

(مسأله 1274) با توجه به اينكه مزارعه و مساقات از قراردادهاى مالى هستند، در آنها ايجاب و قبول شرط است، آنچنانكه در ديگر عقدها گفتيم. و بايد طرفين حق تصرّف در مال خود را داشته باشند. و به جهت خردسالى، ديوانگى، بردگى ياسفاهت از تصرّف مستقل محروم نباشند.

(مسأله 1275) مزارعه و مساقات از عقود لازمه هستند و بدون اقاله طرفين و يا فسخ كسى كه حقّ خيار فسخ داشته باشد، فسخ نمى‌شود.

(مسأله 1276) در صورتى كه كوتاهى كردن كشاورز موجب تلف شدن قسمتى از بذر شود. و يا موجب صدمه رسيدن به زمين يا درختان بشود نيز ضامن است.

(مسأله 1277) اگر در قرارداد شرط شده كه شخصا كار را انجام دهد و از ادامه كار ناتوان شود، قرارداد باطل مى‌شود و به مقدار كارى كه انجام داده، از اجرت سهمش را مى‌برد.