، يعنى
در صدد برخورد عملى در آمدن با افرادى كه معروف را ترك مىكنند، يا مرتكب كارهاى
زشت مىشوند. تا گام مؤثّرى براى اصلاح فرد و جامعه از طريق امر به نيكىها و نهى
از زشتىها برداشته شود، كه هدف از تشريعفريضه امر به معروف و نهى از منكر نيز
همان است.
(مسأله
976) برخورد عملى امر به معروف و نهى از منكر نيز سه مرحله دارد:
1)
مبارزه منفى، يعنى ابراز انزجار از افراد تبهكار به وسيله اظهار خشم و نفرت و
روىگردانى از آنها، قطع رابطه و قطع نيكى نسبت به آنان.
2)
مبارزه لفظى، به وسيله امر و نهى و پند و اندرز و يادآورى پاداشهاى الهى و كيفرهاى
اخروى.
3)
مبارزه فعلى، به وسيله زدن، حبس كردن و مجروح نمودن براى جلوگيرى از وقوع كارهاى
ناشايست.
(مسأله
977) همه مراحل سهگانه امر به معروف و نهى از منكر به دو شرط واجب
مىشوند:
1-
احتمال تأثير، يعنى امر به معروف و نهى از منكر موجب شود كه افراد تبهكار از
كارهاى ناشايست دست بكشند و يا افراد ديگر مرتكب گناه نشوند و از آنها پيروى نكنند
و در نتيجه اين برخورد عملى موجب كم شدن گناه و مانع گسترش آنباشد.
2-
امن از خطر، يعنى خطر جانى، مالى و ناموسى براى خود، خانواده و ديگر افراد با
ايمان نداشته باشد.
(مسأله
978) كسى كه امر به معروف و نهى از منكر مىكند بايد راهى را انتخاب كند
كه تأثير بيشتر داشته باشد، او را زودتر به هدف برساند و راهى استوارتر و مطمئنتر
باشد.
(مسأله
979) از مهمترين عوامل تأثير امر به معروف و نهى از منكر، عمل