مبحث چهارم: احكام تيمّم‌

(مسأله 515) بنابر احتياط واجب، پيش از فرا رسيدن وقت نماز، نمى تواند تيمّم كند، مگر آنكه بداند يا بترسد كه پس از رسيدن وقت، تيمّم كردن ممكن نباشد.

(مسأله 516) در وسعت وقت نمى توان نماز را با تيمّم خواند، مگر به ملاحظه اين كه عذرش تا آخر وقت باقى خواهد ماند. پس اگر عذرش باقى باشد نمازش صحيح است، ولى اگر عذرش برطرف شود، بايد وضو يا غسل كرده، نمازش را اعاده كند.

(مسأله 517) امّا در مورد كسى كه عذرش نبودن آب است، پس اگر علم يا ظن نداشته باشد كه تا آخر وقت آب پيدا ميشود، ميتواند در وسعت وقت نمازش را با تيمّم بخواند، پس اگر در اثناى وقت آب پيدا شود، اعاده لازم نيست، مگر اينكه در ركعت اوّل و پيش از ركوع باشد، در اين صورت بايد آن را قطع كرده، وضو بگيرد و نمازش را از سر گيرد.

(مسأله 518) كسى كه از استعمال آب معذور است، به جاى هر غسل واجبى ميتواند تيمّم بدل از غسل انجام دهد، ولى بنابر احتياط واجب به جاى غسل هاى مستحبّى نمى تواند تيمّم كند.

(مسأله 519) كسى كه از وضو گرفتن معذور است، براى هر موردى كه وضو مشروعيّت دارد، ميتواند تيمّم بدل از وضو انجام دهد. حتّى براى با طهارت بودن و در مسجد ماندن، كه شرعاً رجحان دارد، ولى نمى توان براى دست زدن به خط قرآن تيمّم كرد، مگر اين كه به آن مضطرّ شود و يا به دليلى رجحان پيدا كند.