ميآيد، زيرا از چنين سنگى انتظار شكستن عضو ميرفت.

2- شبه عمد

اگر انسان چيزى را عمداً به طرف كسى پرت كند كه معمولًا موجب قتل يا شكستن عضو نمى شد و قصد چنين كارى هم نداشت، ولى تصادفاً موجب قتل يا شكستن عضو شد، آن شبه عمد ميگويند.

3- خطأ محض‌

اگر سنگى را به سوى حيوانى پرت كند، تصادفاً به انسانى اصابت كند و او را بكشد يا يكى از عضوهايش را از بين ببرد، يا بر فراز بامى راه برود، تصادفاً سقف فرو ريزد و انسانى زير آوار بماند، يا تفنگ را در دست بگيرد كه آن را اصلاح كند، تصادفاً تيرى از آن پرتاب شود و انسانى را بكشد و يا مصدوم نمايد، چنين كارى را خطأمحض گويند.

(مسأله 3903) جنايت عمدى اگر ديگر شرايط آن كه در باب قصاص بيان شده، فراهم شود، موجب قصاص ميباشد و بدون رضايت طرفين تبديل به ديه نمى شود.

(مسأله 3904) اگر طرفين (مرتكب جنايت و شخصى كه بر او جنايت واقع شده، و يا ولى او) در جنايت عمدى به چيزى كمتر يا بيشتر از ديه مصالحه كنند، مانعى ندارد و بايد بر آن اساس رفتار شود.

(مسأله 3905) اگر در جنايت عمدى، ديگر شرايط قصاص فراهم نباشد، تبديل به ديه ميشود و ديه از مال جانى (مرتكب جنايت) پرداخت ميشود نه از مال فاميلهاى پدرى او.

(مسأله 3906) اگر قاتل فرار كند و دسترسى به او نباشد و مالى نداشته باشد، ديه از خويشاوندان نزديك او، به ترتيب نزديكى در ارث، اخذ ميشود. و اگر خويشاوندى نداشته باشد، بر عهده امام (عليه السلام) است.