(مسأله 3687) شكافتن چهار عضو ياد شده كفايت نمى كند بلكه بايد بريده شوند.

(مسأله 3688) بريده شدن چهار عضو مشروط بر اين است كه برآمدگى حلقوم روى سر بماند پس اگر قسمتى از آن بر روى بدن بماند، ذبح به طور كامل انجام نمى شود و تذكيه حاصل نمى شود. مگر اينكه پيش از آنكه حيوان جان سپارد آن را تدارك كنند و يكبار ديگر از زير برآمدگى حلقوم ذبح كنند.

(مسأله 3689) بريدن سر حيوان از پشت گردن كفايت نمى كند، اگرچه اعضاى چهار گانه بريده شود.

(مسأله 3690) بنابر احتياط واجب لازم است كه چاقو را زير برجستگى گلو بگذارد و به طرف داخل بكشد، نه اينكه چاقو را از پهلوى گلو فروبرده به طرف بيرون بكشد و اعضا را ببرد.

(مسأله 3691) نبايد پيش از آنكه حيوان جان بسپارد سر آن را از بدن جدا كند، و نبايد پيش از مردنش چاقو را به نخاع او برسانند.

(مسأله 3692) اگر پيش از آنكه حيوان بميرد، سرش را جدا كنند، يا چاقو را به نخاع برسانند، گوشتش حرام نمى شود، اگرچه عمدى باشد، ولى بهتر آنست كه در صورت عمدى بودن از گوشت آن پرهيز كنند.

(مسأله 3693) در ميان حيوانات تنها شتر است كه بايد تذكيه آن به صورت نحر انجام شود.

(مسأله 3694) نحر عبارت است از اينكه چاقو، نيزه، سرنيزه، داس و امثال آن را در گودى زير گلوى آن را فرو ببرند.

(مسأله 3695) شتر منحصراً به وسيله نحر كردن و ديگر حيوانات اهلى منحصراً با ذبح كردن تذكيه ميشوند، پس اگر شتر را سر ببرند، يا ديگر