واجب باز هم طلاق صحيح نيست.

(مسأله 3222) در طلاق خُلع و مبارات، اگر به چيزى معلّق كند كه از شرايط صحت طلاق است، طلاق محقّق ميشود.

7) زن مورد طلاق ولو به صورت اجمالى مشخّص باشد، مثلًا بگويد: «بزرگترين همسرم مطلّقه است» ولى اگر مشخص نباشد، مثلًا بگويد: «يكى از همسرانم مطلّقه باشد» طلاق واقع نمى شود.

8) زن در حال پاكى باشد و پس از پاك شدن رابطه زناشوئى واقع نشده باشد، پس در حال حيض و نفاس طلاق واقع نمى شود، و اگر پس از پاك شدن رابطه زناشوئى واقع شده باشد، طلاق محقّق نمى شود.

(مسأله 3223) گاهى در ايّام عادت زن براى مدّت كوتاهى پاك ميشود، سپس دوباره رِگل ميشود، در آن فاصله اگرچه زن محكوم به طهارت است، ولى در آن حال باز هم طلاقش جايز نيست.

(مسأله 3224) كسى كه يقين به پاكى دارد، اگر شك كند كه رِگل شده يا نه؟، بنا را بر پاكى ميگذارد، و كسى كه يقين به حيض دارد، اگر شك كند كه پاك شده يا نه؟ بنا را ظاهراً بر حيض ميگذارد، ولى اگر بعد خلاف آن كشف شود، حكم تابع واقع است.

(مسأله 3225) اگر زن بگويد من رِگل هستم، پذيرفته ميشود، و اگر بگويد پاك شدهام، پذيرفته ميشود.

(مسأله 3226) اگر زنى بگويد من پاك شدهام، پس او را طلاق بدهد، سپس بگويد من دروغ گفته بودم، اين ادّعا از او پذيرفته نمى شود. و به صحّت طلاق حكم ميشود، مگر اينكه يقين پيدا شود يا بيّنه اقامه شود كه ادّعايش راست بوده است.