فصل دوّم: شرايط طلاق‌

(مسأله 3219) شرايط طلاق عبارتند از:

1) بلوغ، پس طلاق كودك صحيح نيست.

2) عقل، پس طلاق ديوانه صحيح نيست.

3) رُشد، پس طلاق سفيه و ناقص العقل صحيح نيست.

4) اختيار، پس اگر كسى را مجبور كنند كه زنش را طلاق دهد، اين طلاق باطل است، اگرچه بعد به آن راضى شود.

(مسأله 3220) كسى كه از روى اكراه، مثلًا براى مدارا كردن با پدر و مادر و يا همسر ديگر، زنش را طلاق دهد، اين طلاق باطل است. ولى اگر براى پرهيز از مشكلات ديگر با رضايت قلبى طلاق دهد، طلاقش صحيح است.

5) صيغه طلاق را به قصد انشاء بخواند، پس اگر آن را از روى شوخى، اشتباهى، يا بدون قصد بر زبان جارى كند، طلاق حاصل نمى شود.

6) به صورت قطعى باشد نه تعليقى، پس اگر بگويد: «اگر من با فلانى ازدواج كنم پس او مطلّقه باشد» يا بگويد: «اگر همسرم از خانه بيرون برود مطلّقه باشد» چنين طلاقى باطل است.

(مسأله 3221) اگر به چيزى معلّق كند كه در صحّت طلاق شرط است، مثلًا بگويد: «اگر فلانى همسر من باشد پس مطلّقه باشد» يا بگويد: «اگر همسرم از حيض پاك شده باشد، پس مطلّقه باشد» بنابر احتياط