است مدّت را ببخشد و عقد را تجديد نمايند.

(مسأله 3026) در ازدواج موقّت حتماً بايد مدّت دقيقاً تعيين شود، پس اگر بگويد: تا آمدن فلانى از مسافرت، و تاريخ آمدن او دقيقاً مشخّص نباشد، عقد باطل است.

(مسأله 3027) در عقد موقّت حتماً بايد مدّت مشخص باشد، پس اگر مدّت آن يك ماه باشد، ولى آغاز و انجام آن مشخّص نباشد، باطل است.

(مسأله 3028) در ازدواج موقّت بنابر احتياط واجب حتماً بايد مدّت آن از لحظه اجراى عقد باشد، پس اگر آغاز آن را مثلًا از اوّل ماه آينده تعيين كنند، بايد عقد را تجديد كنند. و در اين سه مورد عقد تبديل به دائم نمى شود.

(مسأله 3029) در عقد موقّت نيازى به طلاق نيست، بلكه به يكى از دو طريق زير از يكديگر جدا ميشوند:

1) سپرى شدن مدّت تعيين شده.

2) بخشيدن مدّت باقيمانده.

(مسأله 3030) ولى دو طفل صغير ميتوانند آنها را براى مدّت كوتاهى به يكديگر عقد كنند، اگرچه در آن مدّت قابل كامجوئى نباشند، براى اهداف ديگرى، از قبيل ايجاد محرميّت. اين عقد صحيح است به شرط اينكه مفسدهاى در كار نباشد و سهلانگارى نسبت به حقّ صغير به شمار نيايد. چنانكه در مسأله 2934 بيان گرديد.

(مسأله 3031) ولى طفل صغير پس از اجراى عقد، ميتواند مدّت آن را ببخشد كند، به شرط آنكه اين كار به مصلحت طفل باشد.