(مسأله 2807) اگر ديگر وارثان آن را تبرعاً پرداخت كنند، از سهم آنها حساب ميشود، و اگر به اين نيّت بپردازند كه بعد دريافت كنند، به وصى مراجعه ميكنند، اگر وصى نباشد، يا مراجعه كردن به او ممكن نباشد، به حاكم شرع مراجعه ميكنند. اگر آن هم ممكن نباشد، پرداخت آن به نيّت مراجعه كفايت ميكند.

(مسأله 2808) اگر ميّت به بيش از يك سوم تركه وصيّت كند، تا يك سوم نافذ ميباشد و نسبت به مازاد ثلث به اجازه وارثه، در حال حيات يا پس از ممات وصيّت كننده، موقوف ميباشد.

(مسأله 2809) اگر برخى از وارثان در مورد مازاد ثلث اجازه دهند و برخى ديگر اجازه ندهند، نسبت به سهم آنها نافذ ميشود.

(مسأله 2810) اگر ورثه برخى از وصيّتهاى مازاد ثلث را اجازه دهند، فقط در آن مورد نافذ ميشود.

(مسأله 2811) هر وارثى كه در مورد مازاد ثلث اجازه داد، ديگر نمى تواند از اجازهاش برگردد، چه در زمان حيات وصيّت كننده اجازه داده باشد، يا بعد از مرگ او.

(مسأله 2812) اگر وصيّت كننده، ورثه، يا برخى از ورثه را از ارث بردن محروم كند، در اينجا سه صورت است:

1) اگر ميّت همه سهم برخى از ورثه را به ديگرى واگذار كند، به جهت اينكه او نيازى به اين مال ندارد، يا براى اينكه آن ديگرى نياز فراوان دارد، و يا به جهت اينكه وصيّت كننده به اين كار نياز دارد، و به اين جهت كه رسيدن مال به آن غير از امور خيريّه باشد و ميّت را در آن سراى سودمند باشد، و امثال اينها، كه بازگشت اين كار به محروم كردن ورثه از ارث نباشد،