بنابر احتياط واجب بايد بين وظيفه زن حائض و زن مستحاضه جمع كند.

(مسأله 245) زن حاملهاى كه داراى عادت وقتيّه نباشد، اگر خون سرخ رنگ ببيند حكم حيض بر آن جارى ميشود، و اگر زرد ببيند حكم حيض بر آن جارى نمى شود.

(مسأله 246) ظاهر آن است كه در زن حامله شرط نيست كه مدّت حيض او به سه روز برسد، بلكه ممكن است يك يا دو روز باشد، ولى به كمتر از آن حكم حيض جارى نمى شود.

(مسأله 247) خون زرد متمايل به سرخى، كه يكى دو روز پيش از خون محكوم به حيض، ديده شود در حكم حيض است، اگر چه در ايّام عادت نباشد.

(مسأله 248) خون زرد رنگى كه يكى دو روز پس از خونِ محكوم به حيض ديده شود، اگر متّصل به آن باشد و از ده روز تجاوز نكند در حكم حيض است.

(مسأله 249) در فرض ياد شده اگر منفصل باشد، بنابر احتياط واجب بين وظيفه حائض و مستحاضه را جمع كند.

(مسأله 250) اگر فاصله زمانى بين بيرون آمدن مايع زرد رنگ و خون حيض زياد باشد، چه پيش از خون حيض ديده شود يا بعد از آن، حيض نيست و حكم استحاضه را دارد.

(مسأله 251) زنى كه داراى عادت وقتيّه است، اگر در ايّام عادت خود و يا يكى دو روز پيش از آن، مايع زرد رنگى ببيند، حكم حيض دارد، چه متّصل به خون باشد يا نباشد. به شرط آنكه به تنهائى يا به همراه آن خون به سه روز برسد، وگرنه در حكم استحاضه است. زن صاحب عادت باشد و يا نباشد وزردى خون از عادت و نوبه مقدار كمى عقب تر بوده باشد و يا از عادت دو روز جلوتر باشد.