(مسأله 1479) مستحق زكات بايد مسلمان و مؤمن باشد و لذا به كافر و غير معتقد به ولايت اهل بيت (عليهم السلام) زكات نميرسد، حتّى از سهم «مؤلّفة القلوب» بنابر احتياط واجب.

(مسأله 1480) اگر مصالح عمومى اسلام و مسلمين ايجاب كند ميتوان از سهم «فى سبيل الله» به كفّار و افراد غير معترف به ولايت اهل بيت داد.

(مسأله 1481) كسى كه شيعه نبوده و زكاتش را به هم كيشان خود داده، سپس شيعه شده، بايد زكاتش را دوباره بدهد، ولى اگر به شيعه داده باشد كفايت ميكند.

(مسأله 1482) زكات را نمى توان به شرابخوار، بلكه بنابر احتياط واجب به مرتكب گناهان بزرگتر از شرابخوارى، چون ترك نماز، داد.

(مسأله 1483) اگر دادن زكات به گناهكار موجب تشويق او باشد، حرام است.

(مسأله 1484) اگر زكات ندادن به گناهكار، نهى از منكر به شمار آيد، واجب ميشود.

(مسأله 1485) انسان نمى تواند زكاتش را به كسى كه براى او واجب النفقه ميباشد بدهد.

(مسأله 1486) افراد واجب النفقه عبارتند از:

1- پدر و مادر و نياكان.

2- فرزندان و نوادگان.

3- همسر دائمى.

4- مملوك (برده).

(مسأله 1487) انسان نمى تواند از زكات براى مخارج ضرورى افراد واجب النفقهاش هزينه كند، مگر اين كه از تأمين مخارج آنها ناتوان باشد و