احكام زكات‌

زكات يكى از پايه هاى مستحكمى است كه اسلام بر آن بنا شده و يكى از واجبات بزرگى است كه خداوند منّان از روزى حكمت بالغهاش آن را بر بندگان واجب نموده است.

امير مؤمنان (عليه السلام) در وصيّت خود ميفرمايد: «خدا را، خدا را، درباره زكات، كه آن خشم پروردگار را فرو مينشاند».

امام باقر (عليه السلام) ميفرمايد: «خداوند زكات را همراه نماز آورده و فرموده: [وَأَقِيمُوا الصَّلَاةَ وَآتُوا الزَّكَاةَ] پس هر كس نماز بخواند و زكات ندهد، مثل اين است كه نماز نخوانده باشد».

امام صادق (عليه السلام) فرمود: «هر كس قيراطى از زكات را ندهد، مسلمان نيست و مؤمن نيست و هيچ احترامى ندارد».

و در حديث ديگرى فرمود: «هر كس قيراطى از زكات را ندهد، اگر بخواهد يهودى از دنيا ميرود و اگر بخواهد نصرانى از دنيا ميرود».

خداوند منّان زكات را واجب كرده كه بندگانش را پاكيزه سازد، اموالشان را محافظت نمايد و رزق و روزى شان را بيفزايد.

زكات حقوق بينوايان است كه خداوند آن را در ثروت ثروتمندان قرار داده است، چنانكه اميرمؤمنان (عليه السلام) فرموده است: