آن از دنيا برود بر ولى او (يعنى وارث او) واجب است كه آن را از طرف او انجام دهد، چنانكه در بخش نماز بيان شد.

(مسأله 1404) به جز روزه هايى كه در مسأله بعدى بيان خواهد شد، در همه ايّام سال روزه گرفتن مستحب است و در هر ماه سه روز روزه گرفتن مستحب مؤكّد است و بهترين كيفيّت آن اين است كه اوّلين پنجشنبه هر ماه و آخرين پنجشنبه هر ماه و اوّلين چهارشنبه دهه دوّم هر ماه را روزه بگيرد.

(مسأله 1405) روزههاى حرام عبارتند از:

1) روزه عيد فطر و عيد قربان، به جز آنچه در برخى از كفّارات استثنا شده است.

2) روزهاى تشريق براى كسى كه در منى باشد، اگر چه فقط بخشى از روز را باشد بنابر احتياط واجب.

3) روزى كه معلوم نيست آخر شعبان است يا اوّل رمضان به نيّت اوّل رمضان.

4) نذر معصيتى، مثل اين كه نذر كند، اگر موفق شود فلان گناه را انجام بدهد، به شكرانه آن روزه بگيرد. ولى اگر نذر كند كه هر وقت مرتكب فلان گناه بشود روزه بگيرد، تا به اين وسيله از گناه پرهيز كند، مانعى ندارد.

5) روزه وصال، يعنى وصل كردن شب به روز. البتّه تأخير انداختن افطار اگر به نيّت روزه نباشد مانعى ندارد، اگر چه بهتر است از آن نيز اجتناب شود.

(مسأله 1406) اگر فرزند بدون اجازه پدر و مادر و مهمان بدون اجازه ميزبان روزه مستحبّى بگيرند، مكروه است.

(مسأله 1407) اگر همسر بدون اجازه شوهر روزه مستحبّى بگيرد، اگر حقوق او از بين نرود مكروه است و اگر موجب شود حق او از بين برود حرام است.