(مسأله 1377) اگر روزهدار روزهاش را به وسيله مفطرى غير از مفطرات ششگانه كه در بالا گفتيم، بشكند، مثل اين كه با اخلال به نيّت روزهاش را باطل سازد، فقط قضا بر او واجب ميشود.

(مسأله 1378) كسى كه قضاى روزه ماه رمضان گرفته، اگر بعد از ظهر، به وسيله جماع و يا بنابر احتياط واجب به وسيله ديگر مفطرات (از مفطرات ششگانه فوق) بشكند، كفّاره بر او واجب ميشود. (بايد ده فقير را اطعام كند و اگر قادر نباشد سه روز روزه بگيرد).

(مسأله 1379) كسى كه روزه نذر، عهد و قسم بر گردنش هست و وقت آن تنگ است، اگر آن را باطل كند، كفّاره بر او واجب ميشود، اگر چه به وسيله اخلال در نيّت آن را باطل كرده باشد. (يعنى بايد يك بنده آزاد كند، يا ده فقير را سير كند و يا آنان را بپوشاند و اگر اينها را نتواند سه روز پى در پى روزه بگيرد).

(مسأله 1380) كفّاره در صورتى واجب ميشود كه انسان علم به حرمت افطار داشته باشد و يا بدون دليل ترديد در آن داشته باشد، اما كسى كه به هر دليل معتقد بوده كه افطار كردن براى او جايز است، بعد معلوم شد جايز نبوده، كفّاره بر او واجب نمى شود.

(مسأله 1381) در وجوب كفّاره، علم به حرمت افطار، يا ترديد در آن كافى است، ديگر فرق نمى كند كه هنگام افطار ميدانست كفّاره هم بر او واجب ميشود يا نه؟

(مسأله 1382) كسى كه در ماه رمضان روزهاش را باطل كرده، بايد بقيه روز را از مبطلات روزه امساك نمايد و اگر امساك نكند مرتكب گناه شده است، اما كفّارهاش تكرار نمى شود، مگر در مورد جماع، كه بنابر