روزه حاجت در مدينه منوّره، كه در مسأله بالا گفته شد.

(مسأله 1334) كسى كه در ماه رمضان قصد سفر دارد، پيش از رسيدن به حدّ ترخّص نمى تواند روزهاش را بشكند و اگر عمداً با توجّه به حرام بودن آن، پيش از حدّ ترخص آن را بشكند، قضا و كفّاره بر او واجب ميشود.

(مسأله 1335) روزهدارى كه پيش از ظهر مسافرت ميكند، اگر از شب قصد سفر داشته باشد، بايد پس از رسيدن به حدّ ترخّص روزهاش را بشكند، ولى اگر تا اذان صبح قصد مسافرت نداشته، بايد بر روزهاش باقى بماند.

(مسأله 1336) روزهدارى كه بعد از ظهر مسافرت كند، حتماً بايد بر روزهاش باقى باشد، خواه از شب قصد سفر داشته. يا نه.

(مسأله 1337) مسافر اگر پيش از ظهر به وطنش برگردد، اگر در راه چيزى كه روزه را باطل ميكند، انجام نداده باشد، بايد نيّت روزه كند و آن روز را روزه بگيرد.

(مسأله 1338) اگر مسافر پيش از ظهر وارد محلّى شود كه ميخواهد ده روز در آنجا بماند، اگر پيش از ورود به آن محلّ چيزى از مبطلات روزه را انجام نداده باشد، بايد نيّت كرده، آن روز را روزه بگيرد.

(مسأله 1339) كسى كه بعد از ظهر به وطنش برسد، يا بعد از ظهر به جايى كه ميخواهد در آنجا ده روز بماند، و يا پيش از ورود به آن محل روزهاش را شكسته باشد، آن روز را نمى تواند روزه بگيرد.

(مسأله 1340) مسافر ميتواند در سفرى كه نبايد روزه بگيرد، با همسرش بياميزد و يا سير غذا بخورد، اگر چه مكروه است.