قى بر او غلبه كند، روزهاش باطل نمى شود.

(مسأله 1287) اگر به سبب آروغ زدن چيزى به فضاى دهان بيايد، فرو بردن آن روزه را باطل نمى كند، اگر چه بهتر آن است كه آن را فرو نبرد.

چهارم: اماله كردن با چيزى مايع‌

(مسأله 1288) شياف كردن با اشياء جامد روزه را باطل نمى كند، ولى شيافهاى پزشكى كه از موادّ روغنى و امثال آن ميباشند و پس از ورود به بدن آب ميشوند، اگر چه در اثر برودت به صورت جامد در آمده باشند، بنابر احتياط واجب روزه را باطل ميكنند.

پنجم: جنابت عمدى‌

(مسأله 1289) اگر كسى خودش را به وسيله اخراج منى يا عمل زناشوئى از جلو و بنابر احتياط واجب عقب جنب كند خواه فاعد باشد يا مفعول، روزهاش باطل ميشود.

(مسأله 1290) اگر كسى با يك رفتار شهوت برانگيز- بوسه و غيره- قصد كامجوئى كند و منى از او خارج شود، قضا و كفّاره بر او واجب ميشود، مگر اين كه به هنگام اقدام كردن بر اين كار مطمئن بوده كه منى از او خارج نخواهد شد، در اين صورت فقط قضا بر او واجب ميشود.

(مسأله 1291) اگر در خواب محتلم شود، يا در بيدارى بدون اقدام به يك عمل شهوت برانگيز، منى از او خارج شود، روزهاش باطل نمى شود.

(مسأله 1292) روزهدارى كه محتلم شده و يا در بيدارى منى از او خارج شده، ميتواند بول كند، اگر چه بداند چيزى از منى در مجرا باقى مانده و به وسيله ادرار كردن بيرون خواهد آمد.