(مسأله 65) تخلّى در گذرگاهها و كوچه هاى بن بست، كه ايجاد مزاحمت براى رهگذرها و صاحب خانه ها ميباشد، بنابر احتياط واجب جايز نيست.

(مسأله 66) مخرج ادرار جز با آب پاك نمى شود.

(مسأله 67) در تطهير مخرج ادرار با آب قليل دو بار آب ريختن لازم است، در غير قليل يكبار كافى است.

(مسأله 68) اگر مخرج ادرار با مادّه غليظى چون: وذى و مذى آلوده باشد، بايد آن را مالش داد، در غير اين صورت ريختن آب كافى است.

(مسأله 69) براى پاك كردن محلّ غائط ميتواند آن را يكبار با آب بشويد و يا بنابر احتياط واجب سه مرتبه با سنگ و پارچه و امثال آنها، به شرط اين كه بنابر احتياط واجب پاك باشند و عين نجاست را از بين ببرند، پاكيزه نمايد.

(مسأله 70) در موارد زير حتماً بايد محلّ غائط را بشويد:

1- اطراف مخرج بيشتر از حدّ معمول آلوده شود.

2- با نجاست ديگرى چون خون همراه باشد.

(مسأله 71) بنابر احتياط واجب نبايد مخرج را با استخوان و سرگين پاك كند، امّا اگر انجام دهد مخرج پاك ميشود.

(مسأله 72) براى مردان مستحب است بعد از بيرون آمدن ادرار استبرا كنند، تا اگر چيزى در مجرا باقى مانده، بيرون بيايد.

(مسأله 73) بهترين راه استبرا آن است كه سه بار از مخرج تا بيخ آلت با فشار بكشد، آنگاه سه بار از بيخ آلت تا سرِ آن بكشد، سپس سه بار سر آلت را فشار دهد.

(مسأله 74) كسى كه پس از ادرار استبرا نموده، اگر رطوبتى از او خارج شود و نداند آيا ادرار است يا آبهاى پاك، بنا را بر پاك بودن آن ميگذارد و اگر وضو داشته، وضويش نيز باطل نمى شود.