فصل دوّم: احكام تخلّى‌

(مسأله 56) واجب است انسان در حال تخلّى و در هر حال، عورت خود را از هر انسان مميّز، و بنابر احتياط واجب از غير مميّزى كه بالغ باشد بپوشاند، مگر زن و شوهر و مالك و كنيز نسبت به يكديگر.

(مسأله 57) مميّز به كسى گفته ميشود كه برهنه شدن در برابر او عرفاً زشت باشد، اگر چه خردسال باشد ولى زشتى اين كار را بفهمد.

(مسأله 58) عورت زن پيش و پشت اوست، ولى در مردان بيضه ها نيز جزء عورت ميباشد.

(مسأله 59) نگاه كردن به عورت انسان مؤمن حرام است.

(مسأله 60) نگاه كردن به عورت مسلمان غير مؤمن و كافر از جنس مخالف نيز بنابر احتياط واجب حرام است.

(مسأله 61) نگاه كردن به عورت كافر همجنس جايز است، مگر اينكه شهوت برانگيز باشد. در اين صورت مطلقاً حرام است.

(مسأله 62) نگاه كردن به عورت كودك خردسال جايز است، ولى اگر به سنّى برسد كه نگاه كردن، منافات با شخصيّت و كرامت انسانى او به شمار آيد، در حكم بزرگسال و حرام است.

(مسأله 63) مشهور ميان فقها اين است كه در حال تخلّى و ادرار، رو به قبله و پشت به قبله بودن حرام است. ولى ظاهر كراهت آن است واما در فضاى آزاد بنابر احتياط واجب رو به قبله بودن حرام است.

(مسأله 64) تخلّى در جايى كه براى افراد خاصّى وقف شده جايز نيست، مگر اين كه انسان احراز نمايد كه وقف شامل حال او نيز ميباشد.