كند و قسمت ديگر را به بكر، مگر در يك صورت كه در زير گفته ميشود.

(مسأله 1073) اگر در وسط نماز براى امام جماعت مانعى روى داد، مثلًا ديوانه شد، غش كرد و يا وضويش را از دست داد و يا به يادش آمد كه وضو نداشته، در اينجا مأمومين به يكى از دو راه زير رفتار ميكنند:

1) بقيّه نماز را به صورت فرادى به پايان ميرسانند.

2) يكى از مأمومين را امام جماعت مقدّم ميدارد، يا مأمومين يك نفر از خودشان را مقدّم ميدارند، و يا يكى از مأمومين خودش مقدّم ميشود و بقيّه نماز را به امامت او به پايان ميرسانند.

(مسأله 1074) براى رسيدن به جماعت، بعد از تكبيرة الاحرام و پيش از سلام در هر جزئى از اجزاء نماز فرصت و امكان هست، به اين معنى كه در وسط قرائت، پيش از ركوع، بعد از ركوع، در حال ركوع، در حال سجده، در حال تشهّد و غير آن، ميتواند در حال ايستاده تكبيرة الاحرام گفته، به جماعت ملحق شود.

(مسأله 1075) براى رسيدن به يك ركعت بايد پيش از ركوع و يا در اثناى ركوع پيش از آنكه امام از ركوع برخيزد به او ملحق شود، در اين صورت يك ركعت براى او محسوب ميشود، ولى اگر پس از سر برداشتن از ركوع اقتدا كرده به امام ملحق شود، آن ركعت را درك نكرده، و ركعت بعدى اوّلين ركعت او به شمار خواهد آمد.

(مسأله 1076) اگر كسى بعد از ركوع آخرين ركعت نماز به جماعت ملحق شود، پس از سلام امام برمى خيزد و بدون اين كه تكبيرة الاحرام را اعاده كند، نمازش را ادامه ميدهد.