واجب كفائى واجب است، پس اگر يكى از آنها انجام دهد از گردن ديگران ساقط ميشود و اگر كسى انجام ندهد همه آنها در نزد خدا مقصّر ميباشند.

(مسأله 1052) اگر شخصى با اجرت يا بدون اجرت (تبرّعاً) نسبت به نمازها و روزههاى ميّت اقدام كند، از گردن ولى يا اولياى ميّت ساقط ميشود.

(مسأله 1053) ميّت اگر ولى (وارث مرد) نداشته باشد، پرداختن هزينه نماز و روزه و ديگر واجباتى كه بر عهده او بوده، از اصل تركه واجب نيست، مگر اين كه نسبت به پرداخت هزينه آنها وصيّت كرده باشد، كه در اين صورت تا ثلث تركه وصيّت او نافذ ميباشد.

(مسأله 1054) در هر عملى كه نيابت جايز است، ميتوان كسى را اجير كرد تا آن عمل را به قصد امتثال امرى كه به منوبٌ عنه متوجّه باشد، يا براى فراغت ذمّه او انجام دهد، چه واجب باشد يا مستحب، چه از طرف زنده باشد، يا مرده.

(مسأله 1055) با صِرف اجير گرفتن ذمّه ميّت فارغ نمى شود، بلكه هنگامى كه اجير آن عمل را به طور صحيح انجام داد، ذمّه ميّت فارغ ميشود.

(مسأله 1056) اگر كسى را اجير كنند كه نماز و روزهاى را از طرف ميّت انجام دهد، ظاهر اين است كه بايد شخصاً آن را انجام دهد و اگر ديگرى آن عمل را به جا آورد، كفايت نمى كند مگر قرينه بخصوص و يا اذن خاصّى بعد از اجاره دلالت كند بر اينكه مباشرت معتبر نيست.

(مسأله 1057) اگر كسى را اجير كنند كه ذمّه او به آن عمل مشغول باشد، ظاهر اين است كه مباشرت در آن شرط نشده، پس اگر ديگرى آن را به‌