شخص مرده نيابت كرد و يا تبرّعاً از طرف او انجام داد، و نائب در اين موارد نيّت ميكند امتثال امرى كه را كه نسبت به شخص منوبٌ عنه متوجّه بوده، و يا فارغ كردن ذمّه او را و يا نزديك كردن او را به عنايات پروردگار.

(مسأله 1045) نايب بايد مسلمان، عاقل و مؤمن باشد و لذا نيابت مخالف كفايت نمى كند، و بنابر احتياط واجب به نيابت مخالفى كه مستضعف (يعنى كسى كه اقرار به ولايت ائمه هدى (عليهم السلام) نكند ولى منكر آن هم نباشد) است نيز نمى توان اكتفاء كرد.

(مسأله 1046) بچه مميّزى كه ميتواند اعمالش را به صورت صحيح انجام دهد، ميتواند از طرف ديگرى نيابت كند.

(مسأله 1047) مرد ميتواند از طرف زن، و زن از طرف مرد نيابت كند، ولى بايد در جهر و اخفات (بلند يا آهسته خواندن نماز) به وظيفه خودش عمل كند.

(مسأله 1048) نايب بايد هنگام انجام دادن عمل، منوبٌ عنه را- ولو به صورت اجمال- معيّن كند، و تعيين آن بعد از عمل كفايت نمى كند.

(مسأله 1049) بر ولى ميّت واجب است نسبت به قضاى نماز و روزه مرده مرد اقدام نمايد، خواه از روى عذر فوت شده، مثل بيمارى، نادانى و عدم تشخيص وظيفه، يا از روى مسامحه، به شرط اين كه نسبت به قضاى آنها بى مبالات نباشد.

(مسأله 1050) بر ولى واجب نيست نسبت به قضاى نماز و روزه ميّت زن اقدام كند، اگر چه بهتر است.

(مسأله 1051) منظور از ولى در اينجا وارثِ مرد است، و اگر ميّت چند وارث مرد داشته باشد، قضاى نماز و روزه او بر همه آنها، به صورت‌