(مسأله 32) اگر آبى نجس شود، پاك نمى گردد، مگر اين كه به آب كرّ متّصل شود، يا آب كرّ بر آن جارى گردد، يا باران بر آن ببارد.

(مسأله 33) آب باران پاك و پاك كننده است و اگر در حال باريدن با نجاست ملاقات كند، نجس نمى شود.

(مسأله 34) اگر آب باران بر روى زمين جارى شود، تا زمانى كه بارش ادامه دارد، با ملاقات نجاست نجس نمى شود.

(مسأله 35) پس از قطع شدن باران، آب جمع شده اگر به مقدار كرّ باشد حكم كرّ را دارد و گرنه در حكم آب قليل است.

(مسأله 36) اگر آب باران بر روى آب نجس ببارد، آن را پاك ميكند، البته چند قطره اثر ندارد.

(مسأله 37) اگر آب باران بر روى زمين نجس يا اجسام ديگرى ببارد و آن را فرا گيرد، آنها را پاك ميكند و نيازى به دو بار شستن ندارد.

(مسأله 38) هنگامى كه آب باران روى زمين نجس ميبارد و در آن نفوذ ميكند، باطن آن نيز تا جائى كه باران نفوذ كرده، پاك ميشود.

(مسأله 39) اگر آب باران روى فرش نجس ببارد و به پشت آن برسد، ظاهر و باطن آن پاك ميشود و نيازى به فشار دادن و دو بار شستن ندارد.

(مسأله 40) آبى كه براى وضو مصرف شده، اگر نجاستى به آن نرسد پاك و پاك كننده است و ميتوان دوباره با آن وضو گرفت يا غسل نمود.

(مسأله 41) آبى كه براى غسل جنابت، يا غسل واجب ديگرى مصرف شده، اگر با نجاست ملاقات نكند، پاك است، ولى نمى توان با آن دوباره غسل يا وضو انجام داد، مگر اين كه به مقدار كرّ يا متّصل به منبع‌