اشتباهاً در حال حركت بخواند، اگر فرصت باقى باشد، بنابر احتياط واجب بايد آن را دوباره بخواند وگرنه ادامه ميدهد.

(مسأله 859) در حال قرائت بايد بدن كاملًا در حال آرامش و طمأنينه باشد، چنانكه در فصل «تكبيرة الاحرام» گفتيم، ولى اگر سهواً آرامش بدنش به هم بخورد، نمازش باطل نمى شود. اگر چه بهتر است در صورتى كه فرصت باقى باشد، آن را در حال آرامش بدن تكرار كند.

(مسأله 860) اگر در حال قرائت، در اثر باد شديد و غيره بدون اختيار بدنش حركت كند، حكم حركت سهوى را دارد.

(مسأله 861) اگر نمازگزار جملهاى از حمد، سوره يا ديگر اذكار واجب نماز را از روى فراموشى و يا جهل با اعتقاد به درستى آن، به صورت غلط تلفظ كند و هنگامى متوجّه شود كه وقت جبران آن گذشته باشد، نمازش صحيح است.

(مسأله 862) كسى كه حمد، سوره يا تسبيحات اربعه، يا قسمتى از آنها را فراموش كند و به طرف ركوع خم شود، اگر پس از رسيدن به حد ركوع متوجّه شود، نمازش صحيح است، ولى اگر پيش از رسيدن به حدّ ركوع متوجّه شود، بايد برگردد و آن را تدارك كند.

(مسأله 863) اگر كسى حمد و سوره را به خيال اين كه بر او واجب نيست، نخواند، مثل اين كه وارد نماز جماعت شده و خيال ميكرد كه دو ركعت اوّل نماز است، اگر بعداً معلوم شود كه دو ركعت آخر نماز بوده و ميبايست حمد و سوره بخواند، حكم مسأله بالا براى او جارى ميشود.

(مسأله 864) اگر پيش از قنوت يا رفتن به ركوع شك كند حمد و سوره يا تسبيحات را خوانده است يا نه؟ بايد آن را بخواند، اگر بعد از