كفايت نمى كند.

(مسأله 771) در نيّت تعيين اجمالى كفايت ميكند، پس اگر نيّت كند نخستين نماز از دو نمازى را كه بر عهده دارد، انجام ميدهد، كافى است.

(مسأله 772) اگر فقط يك نماز بر عهده دارد، ولى نميداند آيا اداست و يا قضا؟ اگر نيّت كند آنچه را كه بر عهده اوست (ما فى الذّمّه) كفايت ميكند.

(مسأله 773) اگر ميخواهد نمازى را بخواند كه نميداند بر او واجب است يا مستحبّ، نيّت اجمالى كافى است و نيازى به تعيين ندارد.

(مسأله 774) كسى كه وارد نماز شده، ديگر نمى تواند نيّتش را برگرداند و آن نماز را به عنوان نماز ديگرى به پايان برساند، مگر در مواردى كه از آن جمله است:

1- كسى كه به نماز عصر پرداخته، سپس به يادش آمده كه نماز ظهر را نخوانده، و يا وارد نماز عشا شده و در اثناى آن به يادش آمده كه نماز مغرب را نخوانده است، در اينجا بايد نيّتش را به نماز قبلى برگرداند.

2- كسى كه به نماز پرداخته، در اثناى نماز به يادش آمده كه نماز قضائى به گردن دارد. او نيز ميتواند نيّتش را به نماز قضا برگرداند، به شرط اينكه اولًا وقت نماز ادا تنگ نباشد، ثانياً از محل عدول نگذشته باشد، در غير اين صورت بايد آن نماز را مطابق نيّت اوّلى خود به پايان برساند.