«آنانكه در راه ما تلاش كنند، بى گمان آنها را به راههاى خود رهنمون ميشويم، كه خداوند يار و همراه نيكوكاران است».[2] [قُلْ فَلِلّهِ الْحُجَّةُ الْبالِغَةُ، فَلَوْشاءَ لَهَديكُمْ اجْمَعينَ‌]:

«بگو حجّتِ رسا از آنِ خداست. اگر ميخواست همگى شما را هدايت ميكرد».[3] اميدواريم با بيان اين گفتار و تقديم اين نوشتار، به قسمتى از وظيفه سنگينى كه در برابر برادران ايمانى داريم، عمل كرده باشيم، و وظيفه خيرخواهى و راهنمايى خود را به انجام رسانيده باشيم، كه:

[فَانَّ الذّكْرى تَنْفَعُ الْمُؤْمِنينَ‌]:

«يادآورى مؤمنان را سود ميبخشد».[4] تنها از او مدد ميجوييم، تنها به او پناه ميبريم و تنها به سوى او باز ميگرديم و آخرين گفتار ما سپاس و ستايش بيكران براى پروردگار جهانيان است.

[2] ( 1) سوره عنكبوت، آيه 69.

[3] ( 2) سوره انعام، آيه 149.

[4] ( 3) سوره ذاريات، آيه 55.